نیاز به قصه برای کودک امری است فطری و متناسب با طبیعت کودکی، در بزرگان نیز به مثل،تا آنگاه که با تفکر و تعقل تجریدی و حکمت انس نگرفته اند، ضرورتی است غیرقابل انکار.مثل و تمثیل صورتی است ملموس که معنای مجردی را در خود تنزل میدهد و به فاهمه ی عموم نزدیک می‌گرداند.
داستان همانطور که از اسمش بر می آید مثالی است از زندگی که بشر حیات خویش را با توجه به آن معنا میکند.اگرچه نباید معنای قصص را آنچنان که مورد نظر قرآن است با مفهوم داستان اشتباه گرفت.
سید مرتضی آوینی
آیینه ی جادو
