دفتر ریاست جمهوری را شیک کرده است.زیر عبایش آبی می پوشد ..وقتی سخنرانی دارد نمای پشت سرش زیباست..با صلابت حرف می زند، لبخند می زند، ظریف لبخند میزند.. مردم مردم می کند.. ظاهرا پای همه را به این کشور باز کرده است.. و این یعنی اینکه روحانی می داند که چگونه همانند رهبران کشورهای توسعه یافته، کار رسانه ای کند..البته مرادم از روحانی، تیم رسانه ای پشتیبانی کننده ی اوست. وگرنه او که توانایی کنترل خود در یک سخنرانی معمولی را هم ندارد و از عدم اعتدال عجیبی در این زمینه رنج می برد..
اما این بساط از درون خالیست.
به چه معنا ؟ به این معنا که همانند رهبران دیگر کشورهای پیشرفته حفظ ظاهر می کند و مردم را می فریبد و آنها را وارد چرخه ی مدرنیسم کرده و در خدمت سرمایه دارای در می آورد.. و رسانه های حول او فضا را آرام، زیبا، شیک، باادب و معقول نمایش میدهند و مردم هم که همگی به بیماری شایع رسانه زدگی و احساس گرایی شددید و عدم تعقل دچارند و هر چه جلوتر می رویم بیشتر به فضای رسانه ای شده ی دنیا خو می گیرند و هر که استانداردهای این فضا را رعایت نکند از نظر آنها غیرطبیعی، غیر معمول و مطرود و احتمالا افراطی است. در دنیای رسانه ها رفتار معقول و منطقی، رفتاری بی طرف و بی موضع است.رفتاری بی تفاوت که چیز خاصی برایش اهمیت ندارد.
مردم عموما در انتخاب های خود، نگاهی سطحی دارند که کاملا منطقی است.
مردم فرصت زیادی برای شناخت کاندیداهای خود ندارند و هر چه هست و نیست ر به واسطه ی همین رسانه های موجود درک می کنند و یا به قول بزرگان عرصه رسانه دنیا را از پنجره رسانه می بینند. در دورانی که ولنگاری عجیبی در عرصه ی رسانه وجود دارد و هر رسانه ای در هر جا که وجود دارد می تواند برای هر کسی هر محتوایی را بفرستد و در این ورطه هر که به روزتر باشد و از رسانه ها بیشتر استفاده کند لزوما بیشتر در جهت این جریان حرکت خواهد کرد.
بنظر می آید هرچه که جلوتر می رویم با پخته شدن بیشتر جریان غربگرا در کشور و افزایش توانایی های این جریان در استفاده از امکانات رسانه ای، و همراهی بیشتر رسانه های همجهت خارجی با آنها، احاطه و تسلط این جریان بر مردم بیشتر شده و شانس جریان مشهور به اصولگرا برای در دست گرفتن قدرت کاهش می یاید...
